بیشتر افراد فکر می‌کنند که آب مروارید بر روی چشم تشکیل می‌شود اما این موضوع صحیح نیست. آب مروارید کدورت عدسی چشم است. بسیاری از مردم تصور می‌کنند که یک پوشش مه‌آلود در بالای عدسی چشم توسعه یافته است، اما آب مروارید در واقع در داخل چشم تشکیل می‌شود. تاری که باعث اختلال در بینایی می‌شود معمولا زمانی تشکیل می‌گرددکه پروتئین موجود در عدسی چشم می‌شکند.
بیشتر آب مرواریدها وابسته به سن هستند اما امکان توسعه این موارد به خاطر جراحی یا سایر مشکلات چشمی همچون گلوکوم نیز وجود دارد. تابش و قرار گرفتن در معرض نور خورشید هم خطر ابتلا به این بیماری را افزایش خواهد داد. نور شدید آفتاب ممکن است سرعت شکستن پروتئین‌های موجود در عدسی چشم را افزایش دهد.در همین حال ، برخی از آب مرواریدها مادرزادی هستند و نوزاد گاهی اوقات با این بیماری به دنیا می‌آید. ممکن است بیمارانی وجود داشته باشند که با آب مروارید نیز بینایی ۲۰-۲۰ دارند. برخی از افراد تنها تاری دید خواهند داشت و برخی دیگر نیز ممکن است تحت شرایط خاص مشکلاتی با بینایی خود داشته باشند. مثلا به هنگام رانندگی در شب امکان بروز مشکل وجود دارد. زمانی که آب مروارید شروع به تشکیل می‌کند، بینایی زیاد تحت تاثیر قرار نخواهد گرفت. بیشتر افراد بعد از سال‌ها مجبور به جراحی می‌شوند. معمولا خطری در این تعویق وجود ندارد. زمانی که آب مروارید روند عادی زندگی فرد را تحت تاثیر خود قرار دهد باید گزینه جراحی نیز مد نظر قرار گیرد در غیر اینصورت بیمار می‌تواند جراحی را به تعویق بیندازد.
جراحی آب مروارید در ۹۶ درصد موارد موفقیت آمیز است. همین امر باعث شده است که این جراحی بی‌خطر ترین جراحی در پزشکی مدرن باشد. در این گونه موارد معمولا بی‌حسی موضعی انجام می‌شود و تنها یک برش کوچک کافی است و نیازی به بخیه کردن هم نخواهد بود.
جراح عدسی چشم را بر می‌دارد، آن را با پاک می‌کند و ایمپلنت عدسی جدید را جایگزین می‌نماید. این جراحی تنها ۱۵ دقیقه طول می‌کشد. بعد از جراحی نیز باید یک وسیله محافظتی بپوشید.چند روز بعد از جراحی بینایی شما بهتر می‌شود.